Dear June 4,
First Entry kita sa blog ko, uhmmm after so many years ngayon na lang uli ako tinoyo para magblog, hindi na nga ako sanay.. ikaw na ngayon ang kasama ko sa mga crying days at sa mga happy moments. Ikaw na uli ang kakausapin ko kapag wala akong masabihan at babalik balikan ko kapag gusto kong alalahanin ang mga magagandang araw na dumating sakin. Lately, marami akong naranasang pain, maraming changes, maraming nawala. Maraming what if?, If I could, used to be, at mga regrets. Maraming lungkot, maraming sakit, sacrifices at luha.. pero every day na didilat ang mata ko sa umaga, marami pa rin akong dapat ipagpasalamat.. hindi kami gutom, may trabaho ako, may iyah, wala akong sakit at nakakaraos naman. Sa lahat lahat isang bagay ang pinakanatutunan ko.. yun yung magbaba ng ego, kasi pag hinayaan natin na mataas ang pride natin lalamunin tayo nyan hanggang sa marami ng masisirang samahan kasi hindi na natin alam kung pano magpakababa, humingi ng kapatawaran at magpatawad. Kung minsan sa sobrang saya natin nakakalimutan na natin isipin ang ibang tao, nakakalimutan na nating alalahanin ang damdamin ng iba hanggang sa makasakit na tayo at dahil sa ego natin hindi natin matanggap na may pagkukulang tayo at may pagkakamali, hangga't masaya tayo wala na tayong pakialam sa mga taong napapaluha natin. Naalala ko yung sinabi ng father ni miggy sa movie na It Takes a Man and a Woman..
First Entry kita sa blog ko, uhmmm after so many years ngayon na lang uli ako tinoyo para magblog, hindi na nga ako sanay.. ikaw na ngayon ang kasama ko sa mga crying days at sa mga happy moments. Ikaw na uli ang kakausapin ko kapag wala akong masabihan at babalik balikan ko kapag gusto kong alalahanin ang mga magagandang araw na dumating sakin. Lately, marami akong naranasang pain, maraming changes, maraming nawala. Maraming what if?, If I could, used to be, at mga regrets. Maraming lungkot, maraming sakit, sacrifices at luha.. pero every day na didilat ang mata ko sa umaga, marami pa rin akong dapat ipagpasalamat.. hindi kami gutom, may trabaho ako, may iyah, wala akong sakit at nakakaraos naman. Sa lahat lahat isang bagay ang pinakanatutunan ko.. yun yung magbaba ng ego, kasi pag hinayaan natin na mataas ang pride natin lalamunin tayo nyan hanggang sa marami ng masisirang samahan kasi hindi na natin alam kung pano magpakababa, humingi ng kapatawaran at magpatawad. Kung minsan sa sobrang saya natin nakakalimutan na natin isipin ang ibang tao, nakakalimutan na nating alalahanin ang damdamin ng iba hanggang sa makasakit na tayo at dahil sa ego natin hindi natin matanggap na may pagkukulang tayo at may pagkakamali, hangga't masaya tayo wala na tayong pakialam sa mga taong napapaluha natin. Naalala ko yung sinabi ng father ni miggy sa movie na It Takes a Man and a Woman..
“Minsan sa kagustuhan nating maging magaling, nakakalimutan nating maging mabuti.” (Sometimes in our desire to be the best, we tend to forget to be a good man.)
"Sometimes being the best means being the least. Be good even after you make a mistake."
Minsan kasi yung ego natin gusto tayong maging best, gusto napakagaling natin kahit na nakakalimutan na nating maging good, na maging mabuti.. Minsan kahit magbaba ng pride di natin magawa para mapabuti ang lahat kasi mas gusto natin na tayo ang tama, na sila ang mali. HIndi naman kailangan na may nagkamali para mapatunayang tayo yung tama eh! minsan hindi natin nakikita yung sampung tamang nagawa ng iba kasi nakafocus tayo sa pagkakamali nila. Hindi natin makalimutan na ginawan tayo ng pagkakamali kahit pa ang daming ginawang kabutihan satin at dahil nga kasi gusto natin tayo ang tama hindi na natin nakikita ang sarili nating pagkakamali, sarado na tayo sa paghingi ng kapatawaran at kung minsan kahit pa hingan tayo ng tawad hindi natin tinatanggap kasi hindi natin maalis sa puso natin na minsan sa buhay natin ginawan tayo ng kamalian.
Sorry June 4! kinda emote ang entry ko sayo.. ganun talaga pag may pinagdadaanan hehehe! Sana sa anniversary ng blog na to next year, pagsusulat na ulit ako sayo June 4, ok na lahat.. nakalampas na ko sa pag eemote kong to hehe! :D
Nga pala.. Basang basa kami kanina umuwi huwaaaaa! nakalimutan magdala ng kapote at nakalimutang tag-ulan na hihi! pero thankful pa rin ako kay Lord kasi nakauwi kaming safe, kahit basang basa hindi din kami nagkasakit.. thank you Lord! :)
A thoughts to ponder :
"When you've done something WRONG, ADMIT it and be SORRY. No one in history has ever choked to death from swallowing his PRIDE."
Always,
Bhie ^_^
0 comments:
Post a Comment